Iedereen kan reiziger worden, maar niet elke reiziger is een avonturier. Sylvain Tesson (1972) verdient dat predikaat ten volle, en wat belangrijker is, hij doet van zijn avonturen verslag als een eersteklas schrijver. Een vergelijking met oorlogsvlieger en wereldberoemd auteur Antoine de Saint-Exupéry zou laatstgenoemde niet beschamen: beiden ongeneeslijke romantici, beiden waaghalzen, beiden een kordate stijl, en bij alle twee staat koortsachtige dadendrang filosofische beschouwing niet in de weg. Helaas zijn riskante expedities verleden tijd voor de nog maar 46-jarige Parijse schrijver sinds hij in beschonken toestand van een dak viel: ribben, ruggenwervels en schedel gebroken. Bij wijze van revalidatie liep hij dwars door Frankrijk, in de vrije natuur, overnachtend onder de blote hemel. Hij schreef erover in Ongebaande paden, dat minder spektakel bood dan Zes maanden in de Siberische wouden of Berezina, maar wel afkomstig bleek van dezelfde dwarse geest, wiens aangeboren neiging zich van de maatschappij af te wenden nog werd versterkt door mensenschuwheid vanwege zijn mismaakte gezicht – een gevolg van zijn ongeluk. Kennelijk moet Tesson het nog altijd rustig aan doen, want zijn nieuwe boek is het verslag van een leesavontuur.
Lees hier verder.
